Zgodnie z mitologią, Syzyf był władcą Koryntu. Był tak arogancki, że próbował oszukać bogów i Thanatosa, uosobienie śmierci. Syzyf nakazał swojej żonie, aby nie przeprowadzała ceremonii pogrzebowych po jego zgonie. Kiedy umarł, zażądał od Hadesu, królestwa zmarłych, pozwolenia na powrót na ziemię, aby ukarać swoją żonę za niewłaściwy pochówek.
Jednak gdy powrócił do kręgu żywych, nie pragnął wracać do krainy umarłych. Zeus, po latach, zauważając jego arogancję i chciwość, ukarał Syzyfa karą nieustannej męki. Postawiono go przed zadaniem, które wydawało się pozbawione sensu i niemożliwe do zrealizowania – miał ciągnąć ogromny kamień na szczyt wzgórza. Niemniej jednak po zdobyciu szczytu kamień zawsze spadał z powrotem na dół, zmuszając Syzyfa do rozpoczynania od nowa.
Mit o Syzyfie stał się symbolem niemal bezcelowego trudu i wiecznego wysiłku bez ostatecznego sukcesu. Jest to także metafora dla ludzkiej walki z przeciwnościami losu oraz dążeń ludzi do uniknięcia własnych ograniczeń.