Zadowolenie – uciecha – wesołość – radość – zachwyt – szczęście – euforia;
Nastrój wiersza Wierzyńskiego najlepiej oddają: radość, zachwyt oraz szczęście.
Uzasadnienie:
„Obnoszę po ludziach mój śmiech i bukiety
Rozdaję wokoło, i jestem radosną
Wichurą zachwytu i szczęścia poety,
Co zamiast człowiekiem, powinien być wiosną.”
Twórczość Wierzyńskiego jest bardzo różnorodna. Zbigniew Herbert porównał ją do „sejsmografu zapisującego dolę narodu”.