Adresatem wiersza jest kobieta. Informują o tym słowa podmiotu lirycznego „Nie płacz. Co prawda, łzy to rzecz niewieścia”. Na podstawie dedykacji można wywnioskować, że osoba mówiąca kieruje słowa do żony. Relacja między nimi nie jest zbyt bliska, czego dowodem są słowa: „Ty drżysz od chłodu. Więc otul się szalem”. Podmiot liryczny nie decyduje się na objęcie żony ramieniem, nie oferuje swojego płaszcza, by ona mogła się ogrzać.
Wiersz powstał w 1939 roku, a został wydany w 1942 roku.