Zgoda domniemana, znana również jako zgoda przypuszczalna, to prawna zasada, która zakłada, że dana osoba wyraziła zgodę na pewne działania lub sytuacje, nawet jeśli nie wyraziła tego jawnie. W kontekście medycyny, zgoda domniemana może być stosowana w sytuacjach, gdy pacjent nie jest w stanie jasno wyrazić swojej woli, na przykład ze względu na stan nieprzytomności lub niezdolność do podejmowania decyzji.
W takim przypadku lekarze mogą działać zgodnie z zasadą zgody domniemanej, zakładając, że pacjent wyraziłby zgodę na konkretną interwencję medyczną, gdyby był w stanie to zrobić. Jednak zasada ta różni się w zależności od jurysdykcji i okoliczności.
Zgoda domniemana w medycynie istnieje w celu umożliwienia podejmowania decyzji medycznych w sytuacjach, gdy pacjent nie jest w stanie samodzielnie wyrazić swojej woli. Może to dotyczyć sytuacji, gdy pacjent jest nieprzytomny, niezdolny do komunikacji lub nie ma pełnej zdolności do podejmowania decyzji.
Zasada zgody domniemanej pozwala lekarzom działać w najlepiej pojętym interesie pacjenta, przyjmując, że gdyby pacjent był w stanie wyrazić swoją wolę, zgodziłby się na konkretną interwencję medyczną. W ten sposób zapewnia się kontynuację opieki medycznej w przypadkach nagłych, pilnych sytuacjach lub gdy pacjent nie jest w stanie podjąć decyzji w sposób świadomy.