System ten polegał na połączeniu ustaleń traktatu wersalskiego oraz założeń konferencji waszyngtońskiej.
Wynikał z braku uczestnictwa USA w Lidze Narodu i nieratyfikowaniu przez to państwo ustaleń traktatu pokojowego z Niemcami.
Największą decyzyjność miały wówczas kraje zasiadające w Radzie Ligi Narodów, czyli Wielka Brytania, Francja, Włochy oraz Japonia. Istotną rolę pełniły także Stany Zjednoczone, których pozycja pod względem gospodarki i przemysłu znacząco wzrosła, w porównaniu do wyniszczonej wojną Europy.
Państwa były od siebie nawzajem zależne, w wyniku konsekwencji I wojny światowej, dlatego cały wspomniany system polityczny cechował się dużą niestabilnością.
Traktat w Wersalu podpisano 28 czerwca 1919 r. Na konferencji paryskiej podjęto także decyzję o utworzeniu Ligi Narodów. USA zrezygnowało z uczestnictwa w tej organizacji. Na przełomie 1921 i 1922 doszło do konferencji waszyngtońskiej, która poskutkowała sukcesem Stanów względem wpływów na morzach oraz hegemonią ponad innymi państwami.
Od tego czasu porządek na świecie zaczęto nazywać waszyngtońsko-wersalskim.