Na mocy przywileju lokacyjnego mieszczanie i osadnicy czasowo zwolnieni byli z podatków/czynszu (okres wolnizny). Mogli również użytkować ziemię i wodę w sposób, jaki został określony w dokumencie lokacyjnym – w tym wypadku mieszkańcy Krakowa otrzymali wieś Rybitwy jako użytek rolny, prawo użytkowania rzeki Wisły od Zwierzyńca po granice klasztoru w Mogile oraz lasu Chwacimiech (zapewne dzisiejsza wieś – Facimiech). Mieszczanie cieszyli się również wszystkimi prawami, które posiadały miasta, na których wzorowano się w przywilejach: Lubece (np. Gdańsk) i Magdeburgu (np. Kraków).
Władcy, chcąc zachęcić nowych osadników do przybycia na ich ziemie, dawali im wiele przywilejów i ulg.