Spór o inwestyturę to konflikt pomiędzy papieżem a cesarzem o prawo do obsadzania stanowisk kościelnych na terenach Rzeszy Niemieckiej. Osoba, która miała takie prawo, mogła upewnić się, że na stanowiska są powoływane osoby jej wierne. Konflikt rozpoczął się w połowie XI wieku, a zakończył w roku 1122 podpisaniem konkordatu w Wormacji.
Kolejni cesarze i papieże zaczęli jednak toczyć spór o przywództwo nad całym katolickim światem. Za panowania Innocentego III w tym konflikcie zwyciężał kościół, natomiast w czasach Fryderyka Barbarossy – Cesarstwo. Ostatecznie żadna ze stron nie wygrała konfliktu, ponieważ w międzyczasie powstało wiele innych niezależnych od cesarza i papieża państw europejskich.
Spór o inwestyturę zdominował politykę cesarzy i papieży na kilkadziesiąt lat. Po pewnym czasie spór ten zaczął się toczyć o przywództwo w chrześcijańskim świecie. Ostatecznie jednak zwyciężyła koncepcja państw narodowych, które zaczęły powstawać w XII-XIII w.