Drakon był pierwszym ze słynnych prawodawców ateńskich. W mocno podzielonym społeczeństwie, w którym rosło niezadowolenie niższych klas, przeprowadził on w 621 r. p.n.e. reformę prawa karnego, uporządkowując dotychczasowe przepisy. Tradycyjnie mówi się, że ustanowione przez niego prawa były bardzo surowe, jednak na podstawie dostępnych nam źródeł (posiadamy jedynie niewielką część praw Drakona), nie odbiegały zbytnio od podobnych przepisów z tego okresu.
Znacznie szersze reformy przeprowadził Solon. Jego najważniejszą reformą i jedyną, którą z całą pewnością możemy mu przypisać, było wprowadzone w 594/593 r. p.n.e. „strząśnięcie długów”, czyli umorzenie wszelkich należności obywateli ateńskich i zakazanie pożyczek pod zastaw dłużnika i jego rodziny.
Tradycyjnie przyjmuje się również, że Solon przyznał wolność obywatelom, którzy przez długi popadli w niewolę, a także wykupił tych sprzedanych za granicę, aczkolwiek taki scenariusz wydaje się raczej mało realistyczny. Miał on być także odpowiedzialny za podzielenie obywateli na cztery klasy majątkowe, utworzenie heliai (trybunału ludowego), Rady Czterystu, a także ujednolicenie miar i wag, ale ciężko stwierdzić czy zmiany te rzeczywiście były autorstwa Solona, czy przypisano mu je później. Ciężko więc ocenić jego rzeczywisty wkład w tworzenie się systemu Aten. Bez względu jednak na to, które z tych reform rzeczywiście były jego autorstwa, przez następne wieki uważany był przez Ateńczyków za przykład męża stanu.
Po działalności Solona władzę przejął tyran Pizystrat cieszący się poparciem niższych warstw społecznych. Aby je zachować, zajmował się problemami ubogich, a także wspierał rozwój kultury. Za jego panowania miały miejsce pierwsze agony (zawody) teatralne, możliwe, iż to on wprowadził święto Wielkich Dionizjów w znanej nam formie. Nie ingerował on zbytnio w kompetencje poszczególnych urzędników, a jedynie obsadzał urzędy zaufanymi ludźmi. Jego wpływ na Ateny można więc ocenić pozytywnie, a jego panowanie za rozwój kultury ateńskiej.
Drakon i Solon byli prawodawcami, którzy próbowali rozwiązać rosnący konflikt społeczny i niezadowolenia klas niższych. Pomimo ich reform nie osiągnęli tego celu, a władzę przejął Pizystrat, cieszący się poparciem ludności z niższych sfer społecznych i promujący rozwój kultury.