Główną przeszkodą, którą Grecy musieli pokonać to przewaga liczebna i organizacyjna armii perskiej. Pomimo iż perska armia składała się z różnych ludów, były one przyzwyczajone do wspólnej walki, Grecy z kolei byli bardzo podzieleni i często poszczególne poleis żywiły do siebie różne animozje. Grecy, zwłaszcza w drugiej wojnie grecko-perskiej, musieli zorganizować połączoną armię i dowództwo nad nią. Przyjęli więc, że armią lądową dowodzić będzie Sparta, natomiast flotą – Ateny.
Kiedy Grekom udało się pokonać te trudności, zawarli między sobą sojusze oraz zorganizowali armię. Mieli pewną przewagę nad Persami. Walczyli bowiem na swoim terenie, natomiast Persowie mieli bardzo wydłużone szlaki zaopatrzenia, którego nie mogli tak łatwo zdobyć na górzystym terenie Hellady. Na korzyść Greków wypłynęły również niepokoje w imperium perskim (Babilonii a później Egipcie), które nie pozwalały na pełne zaangażowanie wojska perskiego na terenie Hellady, co ostatecznie doprowadziło zakończenia wypraw i zwycięstwa Greków.
Pomimo początkowych trudności z organizacją armii, Grecy zyskali przewagę nad Persami, którzy walczyli na obcym terenie i nie mogli zaangażować całości swoich wojsk.