Opis pani Vauquer:
– ma tiulowy czepek na głowie;
– ma sztuczny warkocz;
– nie dba o swój wygląd – powykrzywiane pantofle i zniszczona suknia;
– ma około 50 lat;
– ma starą i obrzęknięta twarz oraz zakrzywiony nos;
– jest korpulentna;
– ma pulchne ręce;
– jej oczy są otoczone licznymi zmarszczkami.
„Po chwili zjawia się wdowa, przystrojona w tiulowy czepek, spod którego zwiesza się fałszywy warkocz źle przytwierdzony, i posuwa się, wlokąc za sobą powykrzywiane pantofle. Twarz jej stara, jakby obrzękła, z nosem zakrzywionym na kształt papuziego dzioba; ręce pulchne, cała osoba utuczona jak szczur kościelny, o nadzwyczaj pulchnych kształtach […]. Oblicze jej, świeże jak pierwszy przymrozek jesienny, oczy otoczone siecią zmarszczek, których wyraz słodki jak uśmiech tancerki może w jednej chwili zmienić się w pochmurne spojrzenie rachmistrza […]. Spod starej, przerabianej sukni wymyka się podołek wełnianej spódnicy, świecący kłakami wypadającej waty.”