„Ojciec Goriot” jako powieść realistyczna:
– obiektywna narracja trzecioosobowa;
– indywidualizacja i pogłębiona kreacja bohaterów – każdy jest inny i nieschematyczny;
– stosowanie mowy pozornie zależnej do przedstawienia przeżyć wewnętrznych bohaterów;
– stosowanie zasady prawdopodobieństwa – układ zdarzeń i bohaterowie;
– rozbudowane i szczegółowe opisy – miasto, ulice, wnętrza, bohaterowie;
– podkreślenie związków przyczynowo–skutkowych – decyzje bohaterów mają swoje określone konsekwencje;
– ukazanie panoramy społeczeństwa paryskiego wraz z jego podziałami;
– przedstawienie wydarzeń w sposób chronologiczny.
Powieść realistyczna:
– narrator trzecioosobowy, obiektywny i wszechwiedzący;
– nieschematyczni bohaterowie;
– mowa pozornie zależna;
– zasada prawdopodobieństwa;
– rozbudowane i realistyczne opisy;
– związki przyczynowo–skutkowe;
– panorama społeczeństwa;
– chronologia wydarzeń.