Bunt młodych odegrał szczególną rolę w epoce romantyzmu. Konflikt międzypokoleniowy był traktowany jako zagrażający rozwojowi – wcześniej wysoko ceniono mądrość płynącą z doświadczenia. W romantyzmie jednak młodzież zaczyna chętnie angażować się w ruchy rewolucyjne na przekór starym i skostniałym zasadom oraz strukturom.
Oda do młodości mówi o buncie młodych przeciw istniejącej rzeczywistości. Krytykuje się postaci, które hamują rozwój poprzez powtarzanie tych samych schematów.
Romantyczność, otwierająca Ballady i romanse, ma przedstawiać założenia romantyków. Dla Karusi ważne jest poznanie oparte na intuicji oraz emocjach, natomiast dla Starca istnieje tylko świat rzeczywisty, a co za tym idzie polega tylko na rozumowym poznaniu świata. Poprzez takie podejście traktuje Karusię jako osobę szaloną.
Romantyzm charakteryzował się buntem pokoleniowym, który odegrał bardzo ważną rolę w kształtowaniu się postaw jego przedstawicieli. Młodzi walczyli ze starymi i skostniałym i zasadami, których przestrzegało wcześniejsze, oświeceniowe pokolenie.