Powieść – gatunek epicki, do którego zalicza się utwory pisane prozą. Występuje w nich narrator, fabuła i świat przedstawiony. Powieści mogą mieć także dużą objętość i wiele wątków. Ma korzenie antyczne.
Komedia (gatunek dramatu) – odznacza się pogodnym nastrojem i żywą akcję. Zawsze kończy się dla bohaterów szczęśliwie. Porusza tematykę miłosną lub obyczajową. Ma antyczne korzenie.
Sielanka – gatunek liryczny, który opisuje spokojne życie bohaterów stylizowanych na prostych ludzi, jak na przykład pasterze i koncentruje się na ich miłosnych perypetiach. Ważny jest przedstawiony w sielance świat przyrody spokojnej i przyjaznej, który jest świadkiem wydarzeń. Ten gatunek ma korzenie antyczne.
Satyra – gatunek poetycki, którego celem jest ośmieszenie postaw uznawanych za nieodpowiednie i szkodliwe oraz zjawisk życia społecznego. Satyra wykorzystuje różne środki, które mają wpływ na komis utworu. Przedstawia ona rzeczywistość w karykaturalny sposób. Jednocześnie nie zawiera wzorca właściwego postępowania. Ma korzenie antyczne.
Bajka – krótki, wierszowany lub prozatorski utwór. Ograniczona liczba bohaterów i wydarzeń służy zaprezentowaniu morału. Zwierzęta uosabiają ludzkie cechy lub wady. Celem bajek jest wskazanie czytelnikom właściwych wzorców postępowania. Ma korzenie antyczne.
Powieść powstała już w czasach antycznych w Grecji. Był to typ powieści awanturniczej i melodramatycznej. Autorem powieści był np. Ksenofont z Efezu.