1. 1.Pojawienie się na przełomie XVIII i XIX wieku nowych terminów, takich jak „klasyczność” i „klasycyzm” na określenie pewnej postawy estetycznej.
2. 2.Klasycyzm jako styl literacki:
Propozycja nazwania związku antyku z polskim klasycyzmem porozbiorowym antykizacja (Mariusz Karpiński),
Cztery główne cechy klasycyzmu według Władysława Kopalińskiego: harmonia, umiar, równowaga i spokój,
Współczesne rozumienie klasycyzmu jako wyniku ponad stuletniego sporu klasyków z romantykami.
Odnotowanie cech klasycyzmu, racjonalizm, idea nieskończoności, równowaga, ład, tradycjonalizm, duch antyku, umiar, naśladowanie natury, chłód, stabilizacja społeczna,
3. Klasycyzm jako nieustające poszukiwanie esencji zjawisk i rzeczy.
a) Rygorystyczna metodyka klasyków, która pomaga opanować chaos i dojść do istoty rzeczy.
b) Rozdarcie klasyków pomiędzy rygorami a wewnętrznym chaosem duchowym – klasycyzm jako godzenie sprzeczności.
Plan odtwórczy tworzy się na podstawie istniejącego tekstu. Uwzględnia się w nim treść i kompozycję, chronologię zdarzeń i zachodzące między nimi relacje przyczynowo – skutkowe.