Wzorzec sentymentalnych kochanków opierał się na przekonaniu o roli uczuć w życiu człowieka. Karpiński przedstawił więc prostych ludzi, którzy darzą siebie miłością. Idealizacja tego świata opierała się na przedstawieniu bohaterów, którzy nie są indywidualistami i w pozytywny sposób rozwiązują wszelkie nieporozumienia.
Laura i Filon zostali przedstawieni na tle natury, która jest świadkiem ich schadzek. Można więc uznać, że przyroda. Jest przyjazna dla człowieka. Utwór wskazuje na uczucie Laury, która oczekuje na spotkanie ze swoim wybrankiem. „A mój tam tęskni kochany”. Nieobecność Filona sprawia, że w dziewczynie budzi się gniew i zaczyna podejrzewać go o zdradę. Okazuje się, że jej podejrzenia były bezpodstawne, ponieważ Filon chciał sprawdzić, czy dziewczyna będzie o nim mówić i cały czas był obecny przy niej. Kochankowie godzą się.
Zakończenie jest więc szczęśliwe i triumfuje ich miłość. W pogodnym, sielankowym nastroju utrzymane jest także malarstwo sentymentalne. Powtarzanym motywem jest schadzka kochanków w otoczeniu idyllicznej natury. Takim przedstawieniom towarzyszą elementy symboliczne tak jak np. pies, który symbolizuje wierność i oddanie.
Przykładem takiego obrazu jest obraz Francois Bouchera pt. „Zakochani”. Malarz ukazał na nim kochanków, którzy siedzą skryci w zielonym zagajniku. Zakochani są pasterzami, podobnie jak Laura i Filon z utworu Karpińskiego.
Kochankowie są przedstawieni na łonie natury. Często towarzyszy im również księżyc.