Literatura oświeceniowa charakteryzuje się cechami, które składają się na klasycyzm. W procesie twórczym w duchu klasycyzmu na dalszy plan odsuwa się wyobraźnię i natchnienie, a skupia się na naśladowaniu wzorców klasycznych.
W literaturze podobnie jak w malarstwie, obowiązywała zasadami mimesis zalecona przez samego Arystotelesa. Towarzyszyła jej zasada decorum, czyli odpowiedniość formy i treści dzieła. Wszystkie gatunki synkretyczne były niedopuszczalne.
Klasycyzm narzucał również hierarchię gatunków literackich. Za najważniejsze uznawał tragedię i epos. Z tego powodu ważne było ścisłe przestrzeganie reguł gatunkowych. Styl ten charakteryzował się prostotą, jasnością i harmonią.
Zasada mimesis to zasada naśladowanie rzeczywistości przez sztukę.