Światopogląd poety jest zgodny z duchem renesansu, który stawia na ciekawość wobec człowieka i jego stanów. Człowiek staje się głównym przedmiotem badań, a jednocześnie sam zostaje przedstawiony jako istota myśląca, która poszukuje wiedzy i stara się dotrzeć do prawdy. Jego postawa to przede wszystkim zwątpienie i dociekanie, które nie jest jednoznaczne z brakiem patosu – wręcz przeciwnie.
Świat przedstawiony jest jako taki, którym rządzą nieznane wyroki Boskie lub Fortuna, w zależności od tego, do jakiej kultury odnosi się w danym momencie poeta.
Postawa artysty – refleksja nad kondycją człowieka, akceptacja nieodwracalności śmierci, poszukiwanie sensu życia.
Styl utworów – bogate słownictwo, metafory, aluzje, pytania retoryczne, rytm, rym, rytmizacja.
Kreacja świata przedstawionego – kontrast między życiem a śmiercią, refleksja nad przemijaniem, ukazanie napięcia między cierpieniem a pięknem, metafizyczne motywy.