Narządami wydalniczymi kręgowców są nerki, które można podzielić na przednercze, pranercze i zanercze.
1. Przednercze składa się urzęsionych lejków, które są otworami zbierającymi płyny z jamy ciała.
2. W pranerczu, poza obecnością urzęsionego lejka, występuje również struktura zwana ciałkiem nerkowym, które zawiera kłębuszek włosowatych naczyń krwionośnych.
3. Zanercze obejmuje wyłącznie ciałko nerkowe z kłębuszkiem włosowatych naczyń krwionośnych.
1. Przednercze jest najwcześniej rozwijającym się narządem wydalniczym u zarodków kręgowców. Urzęsione lejki mają zdolność do filtrowania płynów przez ruchy rzęsek, przyciągając substancje niezbędne do wydalenia. Przednercze nie ma wyraźnego ciałka nerkowego z kłębuszkiem włosowatych naczyń krwionośnych w jego strukturze.
2. Pranercze występuje zarówno u zarodków, jak i u dorosłych niektórych grup kręgowców, takich jak ryby chrzęstnoszkieletowe. W przypadku pranercza, oprócz urzęsionego lejka, pojawia się także struktura zwana ciałkiem nerkowym, które zawiera kłębuszek włosowatych naczyń krwionośnych. Kłębuszek nerkowy służy do filtrowania substancji z krwi i oddzielania ich od składników, które powinny pozostać. Przez kanaliki nefronowe mocz pierwotny jest przetwarzany, resorbowany i wydalany.
3. Zanercze jest najbardziej rozwiniętym narządem wydalniczym u większości kręgowców, w tym u ssaków, ptaków i gadów. Ciałko nerkowe jest miejscem filtracji krwi, gdzie dochodzi do oddzielania zbędnych produktów przemiany materii od substancji niezbędnych do organizmu. Po przefiltrowaniu mocz pierwotny jest przetwarzany, resorbowany i wydalany przez skomplikowany układ kanalików nefronowych, które są odpowiedzialne za kontrolę reabsorpcji i sekrecji substancji, prowadząc do powstania moczu ostatecznego.