Wybory kontraktowe to termin używany w odniesieniu do wyborów parlamentarnych przeprowadzonych w Polsce 4 czerwca 1989 roku.
Określenie „kontraktowe” odnosi się do faktu, że wybory te były wynikiem porozumienia („kontraktu”) między rządem komunistycznym a opozycją demokratyczną, reprezentowaną głównie przez „Solidarność”. Te rozmowy, znane jako porozumienia Okrągłego Stołu, zapewniały kompromisowe warunki dla wyborów.
Zgodnie z tym „kontraktem”, tylko 35% miejsc w Sejmie było dostępnych dla kandydatów niezależnych lub z opozycji, podczas gdy reszta (65%) była zarezerwowana dla Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR) i jej sojuszników. Natomiast w przypadku Senatu, który został przywrócony po 40 latach nieistnienia, wybory były w pełni wolne.
Pomimo tych ograniczeń, wybory kontraktowe były ważnym krokiem na drodze do demokracji w Polsce. Solidarność zdobyła praktycznie wszystkie dostępne miejsca, co oznaczało ogromne zwycięstwo dla opozycji i przyniosło ogromne zmiany w polskim krajobrazie politycznym.