· Industrializacja: w PRL dokonano znacznej industrializacji kraju, że szczególnym naciskiem na ciężki przemysł. To doprowadziło do modernizacji infrastruktury i wzrostu produkcji przemysłowej. Jednakże ta industrializacja często była nieefektywna i prowadziła do poważnej degradacji środowiska.
· Zmniejszenie nierówności: polityka gospodarcza PRL skupiała się na redystrybucji bogactwa, co teoretycznie miało zmniejszyć nierówności społeczne. W praktyce jednak nierówności nie zniknęły, a korzyści z redystrybucji często czerpała elita polityczna.
· Chroniczne niedobory gospodarcze: pomimo że podstawowe potrzeby były zaspokojone, brakowało wielu dóbr, od żywności po produkty luksusowe. To prowadziło do frustracji społecznej i bywało przyczyną protestów.
· Zadłużenie: w latach 70. i 80. PRL zaciągnęła duże długi zagraniczne, które miały finansować modernizację i import towarów konsumpcyjnych. To zadłużenie stanowiło poważne obciążenie dla gospodarki i było jednym z czynników, które doprowadziły do kryzysu gospodarczego w latach 80.
· Stagnacja gospodarcza: w latach 80. gospodarka PRL wpadła w poważną stagnację, z rosnącym bezrobociem, inflacją i zadłużeniem. To zaszkodziło standardowi życia i doprowadziło do rosnącego niezadowolenia społecznego.
Polityka gospodarcza PRL miała pewne korzyści, takie jak modernizacja i industrializacja. Jednakże wiele z tych korzyści było osiągniętych kosztem poważnych problemów, takich jak chroniczne niedobory, zadłużenie, stagnacja gospodarcza i frustracja społeczna.