Sierpień 1980 stał się symbolem początku poważnej zmiany w Polsce. Robotnicy Stoczni Gdańskiej im. Lenina, zniecierpliwieni rosnącą inflacją, złymi warunkami pracy i brakiem swobód obywatelskich, zdecydowali się na strajk. Strajki rozpoczęły się 14 sierpnia 1980 roku i szybko przybrały na sile, rozprzestrzeniając się na inne zakłady i regiony Polski.
„Solidarność” jako związek zawodowy została oficjalnie założona 17 września 1980 roku, po podpisaniu Porozumień Sierpniowych. W ciągu kilku tygodni liczba członków „Solidarności” osiągnęła ponad milion, a wkrótce potem związek zrzeszał niemal 10 milionów Polaków, nie tylko robotników, ale także inteligencję i przedstawicieli różnych grup społecznych.
„Solidarność” szybko stała się nie tylko związkiem zawodowym, ale także szerokim ruchem społecznym, walczącym o prawa pracowników i demokratyczne reformy. Chociaż została zdelegalizowana po wprowadzeniu stanu wojennego w grudniu 1981 roku, to nadal działała w podziemiu i odegrała kluczową rolę w późniejszych przemianach demokratycznych w Polsce na przełomie lat 80. i 90.