Dla podmiotu lirycznego głos z Litwy jest metaforycznym symbolem oddalonych tęsknot, pragnień lub wspomnień. W wierszu „Stepy akermańskie” podmiot liryczny, będąc w strefie ciszy i skupiając swoją uwagę na dźwiękach natury, wyraża swoje pragnienie usłyszenia głosu z Litwy. Głos z Litwy staje się tu odległym punktem odniesienia, niemal niemożliwym do usłyszenia, ale wciąż obecnym w wyobraźni podmiotu lirycznego.
Uczucia, które podmiot liryczny ukazuje w związku z głosem z Litwy, to głównie tęsknota, nostalgia i poczucie oddalenia. Metafora głosu z Litwy wskazuje na tęsknotę za ojczyzną, za bliskimi lub za innymi miejscami, które są odległe w przestrzeni lub czasie. Podmiot liryczny wyraża swoje pragnienie usłyszenia tego głosu jako sposób na pokonanie poczucia samotności i odcięcia od znanych mu miejsc.
„Stepy akermańskie” to tytuł wiersza autorstwa Adama Mickiewicza, polskiego poety romantycznego. Wiersz ukazuje pejzaż stepowy, gdzie podmiot liryczny wędruje przez suchą, pustynną równinę. Opisuje on swoje doznania i obserwacje natury w tej nieznanej mu krainie. Wykorzystuje bogatą symbolikę i metafory, aby oddać tajemniczy charakter i egzotyczność tego miejsca.