Ostatnie zdanie wiersza „Stepy akermańskie” brzmi: „Jedźmy, nikt nie woła!”. Podmiot liryczny wyraża w nim pewne uczucia i nastroje, a są nimi między innymi:
· Tęsknota za utraconą ojczyzną – Mówiąc „Jedźmy, nikt nie woła!”, podmiot liryczny może wyrażać tęsknotę za swoją ojczyzną, za miejscem, które opuścił i do którego chciałby powrócić.
· Żal, rozczarowanie, zawód – W ostatnim zdaniu można dostrzec pewien smutek lub żal, ponieważ nikt nie woła do powrotu. Może to wskazywać na rozczarowanie lub zawód, że podróż nie przyniosła oczekiwanych rezultatów lub że podmiot liryczny czuje się samotny w swojej podróży.
Ostatecznie, zdanie to może zawierać mieszankę różnych uczuć, które są wynikiem doświadczeń podmiotu lirycznego w podróży i obserwacji otaczającego świata. Interpretacja i odczucia mogą jednak być subiektywne i różnić się w zależności od czytelnika.