W utworze „Cisza morska” można wskazać dwa miejsca, w których występują apostrofy:
· „O morze!” – Apostrofa skierowana do morza jako personifikowanej natury, wyrażająca uczucia, zwracając uwagę na jego istotność i znaczenie.
· „O myśli!” – Apostrofa skierowana do myśli jako personifikowanego elementu ludzkiego wnętrza, wyrażająca refleksje na temat istoty myślenia i jego wpływu na emocje.
Obie apostrofy mają charakter wyrazistego wezwania, w których podmiot liryczny zwraca się bezpośrednio do morza i myśli, nadając im pewne cechy ludzkie i stawiając je w centrum swojej uwagi.
Apostrofa w wierszu to figura retoryczna, w której podmiot liryczny bezpośrednio zwraca się do jakiejś osoby, rzeczy, zjawiska lub bytu, które nie są obecne w danym momencie. Jest to rodzaj bezpośredniego zwrotu lub rozmowy z danym podmiotem w utworze poetyckim.
Apostrofa jest często wyrażana za pomocą formy gramatycznej „O” lub „Ty”, które wskazują na bezpośrednie skierowanie słów do adresata. Może ona również występować w formie pytań retorycznych, wezwań, wyrażeń emocjonalnych lub wyrazów uznania.