Jarosław Marek Rymkiewicz, na podstawie poznanych wierszy, wykazuje pewien nietypowy stosunek do śmierci, postrzegając ją jako naturalny składnik życia i nieodłączną część ludzkiego istnienia. Śmierć jest często przywoływana przez poetę, jednak nie jest traktowana w sposób ponury czy tragiczny. Zamiast tego, Rymkiewicz oswaja śmierć, rozkład ciała i ukazuje ich związek z życiem.
Śmierć i rozkład są ukazane jako naturalne cykle życia, które nieodłącznie wiążą się z narodzinami i samym życiem. Poeta akceptuje ten nieuchronny proces i podkreśla, że śmierć jest nieodłącznym elementem istnienia, a nie jego przeciwnością.
Rymkiewicz ma nietypowy stosunek do śmierci, który polega na oswajaniu jej obecności, rozumieniu jej jako naturalnego składnika życia oraz akceptacji nieuchronności jej nadejścia.