W wierszu „Ogród w Milanówku, lato” autorstwa Jarosława Marka Rymkiewicza, strach odnosi się do powszechnego lęku i niepewności, które towarzyszą zarówno podmiotowi lirycznemu, jak i wróbelkom. Jest to uczucie, które łączy ich w obliczu nieznanych przyszłości i trudności życiowych.
Natomiast sny, o których mowa w wierszu, dotyczą tych samych tematów. Są one odzwierciedleniem pragnień, nadziei, lęków i tęsknot, które podmiot liryczny i wróbelki mają. Sny mogą służyć jako ucieczka od rzeczywistości lub jako wyraz nieświadomych pragnień i obaw.
Epitet „jedne”, który został powtórzony w wierszu, ma na celu wzmocnienie i podkreślenie jedności i wspólnoty między podmiotem lirycznym a wróbelkami. To zjednoczenie w doświadczaniu tych samych uczuć i przeżyć tworzy więź emocjonalną między podmiotem lirycznym a wróbelkami.
Wiersz „Ogród w Milanówku, lato” autorstwa Jarosława Marka Rymkiewicza przedstawia podmiot liryczny jako osobę, która wypowiada się w pierwszej osobie liczby mnogiej, używając formy „moi” i „nasze”. Podmiot liryczny wyraża swoje uczucia i obserwacje dotyczące otaczającego go ogrodu i jego mieszkańców, zwłaszcza wróbli.