W trzeciej zwrotce wiersza „Stepy akermańskie” następuje przeniesienie uwagi od obrazu falującego stepu do strefy ciszy. Wersy, które odnoszą się do zmysłu słuchu, to:
„Słyszę ciągnące żurawie,” (wers 9)
„Słyszę, kędy się motyl kołysa na trawie,” (wers 11)
W tych wersach podmiot liryczny opisuje, co słyszy w otaczającym go środowisku. Wspomina o dźwiękach ciągnących żurawi, subtelnych odgłosach kołyszącego się motyla na trawie. Te wersy nawiązują do wrażeń słuchowych i wprowadzają czytelnika w atmosferę ciszy i subtelnych dźwięków natury.
„Stepy akermańskie” to tytuł wiersza autorstwa Adama Mickiewicza, polskiego poety romantycznego. Wiersz ukazuje pejzaż stepowy, gdzie podmiot liryczny wędruje przez suchą, pustynną równinę. Opisuje on swoje doznania i obserwacje natury w tej nieznanej mu krainie. Wykorzystuje bogatą symbolikę i metafory, aby oddać tajemniczy charakter i egzotyczność tego miejsca.