W wierszu „Ogród w Milanówku, lato” autorstwa Jarosława Marka Rymkiewicza, bieda i wspólne zagadki są metaforycznymi wyrażeniami, które odnoszą się do doświadczeń życiowych i współdzielenia trudności.
Bieda jest stanem ubóstwa, niedostatku i trudności materialnych. W kontekście wiersza, bieda symbolizuje ogólne zmagania i trudności, z którymi spotykają się zarówno podmiot liryczny, jak i wróbelki. Podmiot liryczny odwołuje się do wspólnego istnienia w biedzie, co sugeruje, że obie strony, zarówno ludzie, jak i wróbelki, doświadczają trudności w życiu.
Wspólne zagadki odnoszą się do tajemnic, które są wspólne zarówno dla podmiotu lirycznego, jak i wróbelków. Mogą one symbolizować pytania i dylematy dotyczące życia, sensu istnienia czy nieznanych przyszłości. Poprzez wspólne zagadki, podmiot liryczny wyraża poczucie bliskości i więzi emocjonalnej zarówno z otoczeniem, jak i z innymi istotami, które podzielają te same zagadki i trudności.
Bieda i wspólne zagadki stanowią motywy wiersza, które podkreślają wspólne doświadczenia i zmagania człowieka oraz natury. Przez skonfrontowanie tych trudności i zagadek, podmiot liryczny buduje więź i empatię z otoczeniem, co jest jednym z głównych tematów wiersza.