Środki stylistyczne stosowane w baroku:
Hiperbola – polega na wyolbrzymieniu, na przykład czegoś, działania, wyglądu, znaczenia. Nadaje utworom odpowiedni nastrój i pozwala na wyrażenie emocji podmiotu lirycznego.” Ja się nie mogę stawszy się żywiołem. /Wiecznym mych ogniów, rozsypać popiołem.” – „Do trupa” Morsztyn,
Porównanie – zestawienie jednego zjawiska z drugim, które łączy pewne podobieństwo. Dzięki temu obrazowo przedstawia się cechy danego przedmiotu czy zjawiska. „Tyś jak lód”, „Do trupa” Morsztyna.
Oksymoron – zestawienie wyrazów o sprzecznym znaczeniu. Pozwala na stworzenie nowej jakości znaczeniowej i zaskoczenie czytelnika oryginalnością zestawienia. „łakome marności” – Sonet IX Szarzyńskiego.
Anafora – to celowe powtórzenie tego samego słowa czy zwrotu na początku każdej części wypowiedzi. Przykładem zastosowania anafory jest wiersz Daniela Naborowskiego „Do Anny”. Z czasem wszytko przemija, z czasem bieżą lata, Z czasem państw koniec idzie, z czasem tego świata.’’
W baroku posługiwano się również abstraktem czy paradoksem.