Pastylka używa perswazji aby przekonać adresata, dominuje impresywna funkcja języka. Używa apostrof („tylko mnie zażyj”, „tylko mnie połknij, tylko popij wodą”, „jesteś jeszcze młody (młoda)”, „oddaj mi swoją przepaść”, „sprzedaj mi swoją duszę”). Podmiot liryczny chce wpłynąć na odbiorcę i nakłonić go do stosowania leków uspokajających.
Warstwa stylistyczna utworu jest rozbudowana. Najważniejsza jest personifikacja – pastylka na uspokojenie posiada cechy ludzkie („Jestem pastylką na uspokojenie. Działam w mieszkaniu, skutkuję w urzędzie, siadam do egzaminów”, „Wiem, co robić z nieszczęściem, jak znieść złą nowinę, zmniejszyć niesprawiedliwość”). Opis nabiera większego wyrazu, dzięki użyciu epitetów („rozbite garnuszki”, „złą nowinę”, „kapelusz żałobny”, „innego diabła”). Dzięki metaforom („zaufaj chemicznej litości”, „oddaj mi swoją przepaść – wymoszczę ją snem”, „będziesz mi wdzięczny (wdzięczna) za cztery łapy do spadania”) siła przekonywania jest większa. Tabletka zachowuje się jak kusiciel. Łagodną perswazją i delikatnymi argumentami zachęca do połknięcia.
Podmiot liryczny używa delikatnej, ale twardej perswazji aby osiągnąć swój cel – kupić dusze adresata.