Sarmatyzm tak jak cała epoka baroku jest pełen przeciwieństw, ponieważ stanowi synkretyzm różnego rodzaju cech, które często wykluczają się wzajemnie np. bezwzględność wobec wroga i miłosierdzie chrześcijańskie.
Kolejnym argumentem jest postawa Jana Chryzostoma Paska, który z jednej strony jest ciekawy obcej kultury, a z drugiej strony łączy się on z postawą ksenofobiczną oraz megalomanią, które objawiają się negatywnie, wartościując sposób opisywania odmiennych zjawisk kulturowych.
Sarmatyzm stanowi cechy pozytywne i negatywne. Obok gościnności i umiłowania do tradycji pojawia się upór i niechęć do obcych.