Według autorki różnica w przedstawianiu zbrodni w dramatach antycznych i elżbietańskiej wynikała ze stopnia ich bezpośredniego lub pośredniego sposobu prezentacji. Zbrodnie antyczne odbywały się niejako za kulisami, a o fakcie ich dokonania odbiorca był informowany przez posłańca występującego na scenie.
Natomiast u Szekspira odbywają się na oczach widza, krew leje się nieustannie, a przemoc jest wszechobecna. O śmierci Antygony dowiadujemy się za pośrednictwem posłańca i tekstu chóru. Podobnie czytelnik dowiaduje się o śmierci Hajmona, o której informuje posłaniec. Kreon także dowiaduje się o śmierci syna i Eurydyki od posłańca.
Dramat elżbietański ukształtował się w XVI w. w czasach królowej Elżbiety I i głównie reprezentowany przez utwory W. Szekspira.