Wiersz „Portret kobiecy” można uznać za utwór napisany w konwencji barokowej, gdyż wykorzystuje charakterystyczne dla baroku motywy oraz środki wyrazu artystycznego. Tematem wiersza jest popularny w baroku motyw kobiety, która zbudowana jest z szeregu sprzeczności. Poetka wykorzystuje charakterystyczny dla tej epoki środek wyrazu, jakim jest kontrast, opierając na nim całą kompozycję wiersza.
Wisława Szymborska wyraża dzięki kontrastowi zmienną kobiecą naturę.