W tym zadaniu musisz napisać referat na temat: „Wizje końca świata. Katastrofizm w literaturze Młodej Polski i międzywojnia”.
Wizje końca świata. Katastrofizm w literaturze Młodej Polski i międzywojnia.
Katastrofizm w literaturze, będący odzwierciedleniem lęków i przeczucia nadchodzących nieszczęść, stanowił znaczący element twórczości okresów zarówno Młodej Polski, jak i dwudziestolecia międzywojennego. W obu przypadkach podejmowano tematykę zagłady i końca świata, choć różniły się one kontekstem historycznym i kulturowym, co miało wpływ na formę i treść literackich dzieł.
Katastrofizm w Młodej Polsce
Młoda Polska, w okresie przełomu XIX i XX wieku, charakteryzowała się pesymizmem i fascynacją dekadentyzmem. W literaturze tego czasu przewijały się motywy związane z kryzysem wartości, zmierzchem cywilizacji oraz poczuciem końca epoki. W twórczości takich pisarzy jak Stanisław Przybyszewski czy Kazimierz Przerwa-Tetmajer apokaliptyczne wizje stanowiły odzwierciedlenie wewnętrznego rozkładu i sceptycyzmu wobec przyszłości.
Przybyszewski, w swoich dramatach i prozie, eksplorował tematykę zła, rozkładu moralnego i duchowej pustki, która prowadzi do symbolicznego „końca świata” jednostki. Z kolei Tetmajer w swoim słynnym wierszu „Koniec wieku XIX” bezpośrednio nawiązuje do wizji końca świata, ukazując apokalipsę jako konsekwencję duchowego kryzysu Europy.
Katastrofizm w dwudziestoleciu międzywojennym
Literatura dwudziestolecia międzywojennego, podobnie jak w Młodej Polsce, była pełna pesymizmu. Doświadczenia I wojny światowej i rosnące napięcia międzynarodowe skłoniły pisarzy do refleksji nad kruchością porządku świata i ludzkiego życia. Katastrofizm literacki tego okresu miał zatem bardziej realistyczny charakter, oparty był na obserwacji rzeczywistości i historycznych wydarzeń.
Poeci katastrofiści tacy jak: Władysław Broniewski, Czesław Miłosz czy Julian Przyboś – w swoich dziełach wyrażali obawy przed kolejną wojną, zagładą cywilizacji i dehumanizacją życia społecznego. Ich poezja pełna była wizji nuklearnej zagłady, zimy nuklearnej czy totalnej anihilacji, co było odzwierciedleniem lęków epoki.
Wnioski
Wizje końca świata w literaturze Młodej Polski i okresu międzywojennego, choć różniące się szczegółami i kontekstem, były wyrazem głębokiego niepokoju o losy ludzkości. Literatura ta nie tylko dokumentuje ówczesne obawy, ale również oferuje współczesnym czytelnikom bogate źródło refleksji nad naturą ludzkich lęków i sposobami ich artystycznego wyrazu. W obliczu współczesnych zagrożeń, jak zmiany klimatyczne czy konflikty zbrojne, literatura katastroficzna przeszłości może służyć jako przestroga i inspiracja do dialogu na temat naszej wspólnej przyszłości.
Zadanie 1
38Zadanie 3
38Zadanie 3
42Zadanie 3
49Pytanie 2
61Zadanie 3
61Zadanie 9
89Zadanie zadanie podsumowujące 5
90Zadanie zadanie podsumowujące 6
91Zadanie 8
96Zadanie zadanie podsumowujące 2
97Zadanie 7
112Zadanie 11
120Zadanie 2
124Zadanie 3
125Zadanie 5
126Zadanie 2
134Zadanie 8
136Zadanie 2
144Zadanie 5
144Zadanie 7
144Zadanie zadanie podsumowujące 2
146Zadanie 2
152Pytanie 3
152Zadanie 5
152Zadanie 1
158Zadanie 2
158Zadanie 4
158Zadanie 6
158Zadanie 7
159Zadanie zadanie po obejrzeniu filmu 4
193Zadanie 1
203Pytanie 12
210Zadanie 8
215Zadanie zadanie do całej lektury 1
218Pytanie 2
232Zadanie 3
243Zadanie 4
277Zadanie 7
282Zadanie 11
282Zadanie zadanie do całej lektury 1
285