Plan Sześcioletni, który został wprowadzony w Polsce w latach 1950−1956, miał duże znaczenie dla rozwoju gospodarczego kraju w okresie powojennym. Plan ten zakładał intensywną industrializację i modernizację gospodarki polskiej, opartą na zwiększeniu produkcji przemysłowej.
Założenia Planu Sześcioletniego:
● nadrobienie zniszczeń wojennych,
● rozwinięcie przemysłu ciężkiego, rolnictwa i infrastruktury,
● wzmocnienie pozycji Polski na arenie międzynarodowej
● zwiększenie wydajności i modernizację zakładów produkcyjnych,
● poprawę warunków życia społeczeństwa,
● wzrost eksportu.
Następstwa Planu Sześcioletniego:
● wzrost produkcji przemysłowej,
● modernizacja gospodarki i zwiększenie zatrudnienia.
Jednakże realizacja planu napotkała także na wiele trudności, takich jak:
● braki surowców,
● niewydolność infrastruktury,
● błędy planowania
● niedostateczne zabezpieczenie
Plan sześcioletni zakładał uprzemysłowienie kraju oraz kolektywizacji rolnictwa. Był to ambitny projekt, mający na celu nadrobienie zniszczeń wojennych, rozwinięcie nowych gałęzi przemysłu i wzmocnienie pozycji Polski na arenie międzynarodowej. Najwyższy wzrost nastąpił w przemyśle metalowym i maszynowym, ponieważ znaczna część produkcji służyła celem zbrojeniowym. W celu osiągnięcia, a nawet przekroczenia, zakładanych wskaźników proponowano współzawodnictwo pracy. Zatrudniono także więźniów i żołnierzy.