Uchwalona w 1795 roku konstytucja postanawiała, że władzę w kraju będzie sprawować dyrektoriat składający się z pięciu dyrektorów oraz że tylko 30 tysięcy najzamożniejszych Francuzów będzie mogło kandydować do parlamentu.
Postanowienia konstytucji sprawiły, że społeczeństwo Francji podzieliło się na dwie części: tę zamożną i rozrzutną oraz tę biedną, cierpiącą nędzę. Rodziło to wiele złości w nieuprzywilejowanych obywatelach, którzy domagali się poprawy sytuacji. Dyrektoriat nie potrafił znaleźć rozwiązania tego problemu, dlatego w 1795 roku doszło do zamachu stanu.
Przemiany ustrojowe, które miały miejsce we Francji w latach 1795-1804, przyczyniły się do umocnienia władzy centralnej i zwiększenia stabilności politycznej kraju. Wprowadzone zmiany konstytucyjne miały na celu ograniczenie władzy ludu i przekazanie większej kontroli nad państwem w ręce elity rządzącej. Jednocześnie rządy Napoleona umocniły pozycję Francji jako mocarstwa i położyły podwaliny pod dalsze ekspansje terytorialne kraju.