Tkanina ze sztucznego jedwabiu zawiera w swojej budowie włókna celulozowe, a z jedwabiu prawdziwego – białkowe. Reakcja z kwasem azotowym(V) to próba ksantoproteinowa. Pozwala ona na wykrycie białek z pierścieniami aromatycznymi – stąd włókno białkowe (jedwab naturalny) zabarwia się na żółto, dając pozytywny wynik tej próby. Włókno celulozowe (jedwab sztuczny) nie daje takich obserwacji.
Inną metodą odróżnienia jedwabiu sztucznego od prawdziwego jest próba spaleniowa, czyli nic innego jak spalanie materiałów. Pozwala odróżnić jedwab prawdziwy od sztucznego ze względu na to, że tworzą je różne włókna. Spalana celuloza (jedwab sztuczny) daje zapach palonego papieru, powstaje szary popiół. Palone włókna białkowe (jedwab naturalny) pęcznieją w miejscu styku z płomieniem, spalaniu towarzyszy zapach palonych włosów lub jajka.