1. D-ksyloza, D-ksyluloza, D-ksylitol i D-liksitol tworzą z alkaliczną zawiesiną Cu(OH)2 kompleksy o charakterystycznej szafirowej barwie. → prawda (P)
2. D-ksyloza i D-ksyluloza dają pozytywny wynik próby Trommera. → prawda (F)
3. D-ksylitol i D-liksitol ogrzewane z wodorotlenkiem diamina srebra(I) nie dają czarnego osadu metalicznego srebra ani lustra srebrowego. → prawda (P)
Zdanie pierwsze jest prawdziwe, ponieważ reakcja związków polihydroksylowych, które mają grupy -OH przy sąsiednich atomach węgla, z wodorotlenkiem miedzi(II) na zimno pozwala uzyskać związki kompleksowe o szafirowej barwie - nie jest to zależne od właściwości redukujących. Wszystkie wymienione związki mają grupy wodorotlenkowe przy sąsiednich atomach węgla.
Związki, które dają pozytywny wynik próby Trommera to potocznie związki redukujące. Wszystkie związki z grupą -CHO są redukujące, ponieważ grupa ta może ulec utlenieniu do grupy karboksylowej -COOH - stąd D-ksyloza bez wątpienia jest redukująca i daje pozytywny wynik próby. D-ksyluloza natomiast należy do ketoz. W środowisku zasadowym (czyli w warunkach przeprowadzania próby Trommera) następuje izomeryzacja ketoz:
ketozy ⇄OH-⇄ aldozy
Grupa ketonowa ulega zmianie w grupę aldehydową i to powstała aldoza jest reduktorem. Obecność reduktora daje pozytywny wynik wspomnianych prób. Stąd D-ksyluloza również daje pozytywny wynik próby Trommera. O ketozach mówimy, że są cukrami redukującymi. Oznacza to, że dają pozytywny wynik prób Tollensa i Trommera, ale nie oznacza to, że ketoza jest reduktorem w tej reakcji!
Zdanie trzecie mówi o sytuacji negatywnego wyniku próby Tollensa. Próba ta jest dodatnia dla związków, które wykazują właściwości redukujące. D-ksylitol i D-liksitol nie mają takich właściwości - stąd nie powstaje czarny osad metalicznego srebra czy lustro srebrowe.