• Cząsteczka disacharydu A jest chiralna. Disacharyd B jest optycznie czynny.
• Disacharyd A ulega hydrolizie enzymatycznej pod wpływem inwertazy, a disacharyd B pod wpływem α-glikozydazy. Oba disacharydy ulegają hydrolizie kwasowej.
• W wyniku hydrolizy kwasowej disacharydu A powstaje równomolowa mieszanina D-glukozy i D-fruktozy, która jest nazywana cukrem inwertowanym. W wyniku całkowitej hydrolizy kwasowej 1 mola disacharydu B powstają 2 mole D-glukozy.
Chiralność to cecha cząsteczek, która mówi o tym, że dana cząsteczka i jej odbicie lustrzane nie są identyczne i nie można ich nałożyć na siebie. Chiralne cząstki występują jako enancjomery (izomery optyczne). Aktywność optyczna enancjomerów to zdolność do skręcania płaszczyzny światła spolaryzowanego. Maltozę tworzą cząsteczki glukozy, a sacharozę glukoza i fruktoza. Glukoza posiada asymetryczne atomy węgla (zaznaczone na czerwono) - czyli jest optycznie czynna, więc związek z niej zbudowany też jest optycznie czynny. Stąd pierwszy podpunkt brzmi: Cząsteczka disacharydu A jest chiralna. Disacharyd B jest optycznie czynny.
Hydroliza sacharozy pod wpływem roztworu kwasu lub enzymu (inwertazy/sacharazy) pozwala uzyskać równomolową mieszaninę glukozy i fruktozy. Hydrolizie tej towarzyszy zmiana skręcalności z dodatniego na ujemny, a otrzymana lewoskrętna mieszanina to cukier inwertowany. Z kolei α-glikozydaza rozkłada wiązania α-O-glikozydowe. Dlatego drugi podpunkt brzmi: Disacharyd A ulega hydrolizie enzymatycznej pod wpływem inwertazy, a disacharyd B pod wpływem α-glikozydazy. Oba disacharydy ulegają hydrolizie kwasowej.
Jak już wspomnieliśmy, sacharozę buduje D-glukoza i D-fruktoza, a maltozę dwie cząsteczki D-glukozy. Hydroliza pozwala na odtworzenie substratów, z których powstały dwucukry. Ta informacja pozwala rozwiązać ostatni podpunkt.