Wiązanie O-glikozydowe to wiązanie eterowe C-O-C. Wiemy, że powstały produkt (α-fenylo-O-glikozyd kwasu D-glukuronowego) to O-glikozyd kwasu uronowego i pewnej toksyny. Fragment kwasu uronowego to górny pierścień w związku. Pierścień benzenowy (dolny) z dołączoną grupą -OH to fenol. Linią przerywaną zaznaczono miejsce, gdzie pękłoby wiązanie. Dołącza się cząsteczka wody, co pozwala na odtworzenie grupy -OH w kwasie uronowym i atomu wodoru w fenolu.
