Krok 1: Spójrz na wzór D-ksylozy narysowany na schemacie. Stereoizomerem D-ksylozy jest D-liksoza. Związki te różnią się konfiguracją przy drugim atomie węgla - oznacza to, że grupa -OH zmienia przy nim miejsce z prawej strony na lewą i zamienia się z atomem wodoru.
Krok 2: Cząsteczki często mają więcej niż jedno centrum chiralności. Przynależność do szeregu D lub L nie zależy już zatem od kierunku skręcania płaszczyzny światła spolaryzowanego. Związki zaliczamy do szeregu D, ponieważ asymetryczny atom węgla najbardziej oddalony od grupy aldehydowej (C4) ma grupę -OH położoną po prawej stronie. Ten atom węgla nazywamy konfiguracyjnym i definiuje przynależność cukru do danego szeregu. Stąd L-liksoza ma grupę -OH przy czwartym atomie węgla po lewej.
