Autonomia Polaków mieszkających w zaborze austriackim polegała na uzyskaniu przez Polaków pewnej swobody i samodzielności w zakresie spraw kultury, oświaty i religii. W ramach tej autonomii Polacy w zaborze austriackim mieli prawo do wyboru własnych władz, prowadzenia własnej szkoły, kultury i religii oraz używania języka polskiego.
W praktyce autonomia ta była ograniczona przez ciągłe ingerencje władz austriackich w sprawy wewnętrzne Polaków.