Śmierć Stalina była wielkim wydarzeniem na całym świecie. Krążyły nawet plotki na temat rzekomego zabójstwa dyktatora. W Komunistycznej Partii Związku Sowieckiego (KPZS) wybuchła walka o władzę w ZSRR. Pierwszą osobą, która zdobyła dominacje, był Ławrientij Beria, szef tajnych służb. Jego celem było przeprowadzenie reform, które dotyczyły m.in. wycofania Armii Czerwonej z Niemiec, zakazać torturowania podczas śledztw i zwiększyć autonomie różnym republikom radzieckim. Te zmiany jednak nie spodobały się wszystkim, przez co powstała opozycja składająca się z premiera Malenkowa, ministra spraw zagranicznych Mołotowa, nowego sekretarza generalnego KPZS Chruszczowa i marsz. Żukowa. Oskarżono Beria głównie o działania na niekorzyść ZSRR i skazano na śmierć. Nowa władza oparła swoje działanie na odprężeniu polityki wewnętrznej i zewnętrznej kraju.
Współpraca trzech polityków nie trwała długo. Najpierw Chruszczow wraz z Mołotowem zostali sojusznikami i sprzeciwili się Malenkowowi, co zakończyło się wyeliminowaniem go z polityki. Jednak głównym celem Chruszczowa było przejęcie pełnej władzy i zmiany polityki międzynarodowej i wewnętrznej ZSRR.