Rewolucja kulturalna Mao Zedonga miała na celu przywrócić jego silną pozycję w państwie, do czego użyto młodzieży, która podatna na idee, pomogła zlikwidować przeciwników politycznych. Zaślepieni młodzi studenci niszczyli starą chińską kulturę, palono książki, niszczono świątynie czy pałace. Wszystko, co nie zgadzało się z ideą maoizmu, musiało zostać unicestwione.
Maoizm – to chińska wersja marksizmu, w której zakładano, że podstawą tej ideologii nie jest klasa robotnicza, lecz chłopska, a rewolucję należy przeprowadzać drogą wojny.