Sobór Watykański II był przełomem w dziejach katolicyzmu, co miało swoje podłoże w licznych reformach, które miały na celu stworzenia z Kościoła instytucji dla ludzi. Uznano wolność religijną, pozwolono odprawiać msze w językach narodowych i podjęto dialog z innymi wyznaniami chrześcijańskimi i niechrześcijańskimi, co było dużym krokiem po wiekach wrogości wobec innych religii, przez co można określać to wydarzenie jako przełom.
Cechą charakterystyczną soboru był ekumenizm, czyli podejmowanie dialogu w duchu szacunku i współpracy z różnymi instytucjami chrześcijańskimi.