Niestety nie możemy pomóc Ci w rozwiązaniu tego zadania.
Tworząc wypowiedzi pisemne, pamiętaj o zachowaniu kompozycji. Zacznij od wstępu, gdzie umieścisz temat wypowiedzi, tezę lub pytanie problemowe. Następnie w rozwinięciu posługując się argumentami i przykładami, rozwiń problem zawarty we wstępie. Zakończenie to miejsce na podsumowanie rozważań.
Jeśli za fakt przyjmiemy ewolucyjny rozwój człowieka i społeczeństwa, to za prawdziwe można uznać przekonania dekadentów o schyłku i kresie, który prowadziłby od końca XIX wieku i dalej w wiek XX, którego początek naznaczony został pierwszą i drugą wojną światową.
Nastroje smutku, pesymizmu, rozpaczy osiągnęły swoje apogeum w czasie drugiej wojny światowej nazywanej spełnioną apokalipsą. Myślę, że słowa Teresy Walas mówiące o dekadentach dobrze oddają to, co odczuwali ludzie pierwszej połowy XX wieku: „Świat zewnętrzny przyjmował postać absurdalną i negatywną: nie dawał poczucia bezpieczeństwa, opuszczały go sensy i wartości, w wielu miejscach reprezentował czystą wrogość”. Świat i później nie przestał przerażać swoim absurdem, w 1968 roku Tadeusz Różewicz publikuje poemat Spadanie czyli o elementach wertykalnych i horyzontalnych w życiu współczesnego człowieka – utwór potwierdza tezę o zagubieniu sensów i wartości, zagubieniu człowieka, któremu brakuje dawnych drogowskazów:
„dawniej spadano.
i wznoszono się
pionowo
obecnie
spada się
poziomo”
Spadać poziomo można tylko w świecie absurdu, pomieszanych wartości, niebezpieczeństwa i wrogości.
Wydaje się więc, że modernistyczny dekadentyzm ewoluował, wraz z czasem rozwijał się, człowiek gubił wartości w świecie, gdzie nie można czuć się bezpiecznie, gdzie nie ma hierarchii wartości. Czy jest możliwe zawrócenie tego ewolucyjnego biegu, może lekcje należy wyciągnąć od przodków, jak pisał Różewicz:
„Zapytajcie rodziców
być może pamiętają jeszcze
jak wyglądało dawne
realne Dno”.