W utworze pojawiają się obrazy wieczornej przyrody: pól, łąk, moczar, trzęsawisk – warto zwrócić uwagę, że moczary i trzęsawiska kojarzą się z niebezpieczeństwem. Obrazy te są bardzo przestrzenne, wspomniane jest także morze, do którego dochodzi rzeka z utworu. Pojawiają się obrazy uśpionej wsi, nad którą unoszą się szare dymy z kominów. Obecny jest cmentarz, grób dziewczyny.
Kazimierz Przerwa–Tetmajer wyrażał w swoich utworach nastroje końca wieku. Inspirował się filozofią Schopenhauera, Nietzschego, kulturą wschodu. Pojęcie nirwany znalazło oddźwięk w wierszu Hymn do nirwany, dekadentyzm najpełniej wyraził w manifeście pokoleniowym Koniec wieku XIX, natomiast pochwałę sztuki zawarł w utworze Eviva l'arte.