Wędrówkę odbywa samotna dusza, poszukuje swojego miejsca na ziemi, ale nigdzie nie może go znaleźć. Jest zmuszona do wiecznej tułaczki, pełnej bólu, cierpienia. Dusza przedstawia w utworze kondycję ludzką, a wędrówka to odbicie cierpienia, które spotyka człowieka w życiu.
Kazimierz Przerwa–Tetmajer wyrażał w swoich utworach nastroje końca wieku. Inspirował się filozofią Schopenhauera, Nietzschego, kulturą wschodu. Pojęcie nirwany znalazło oddźwięk w wierszu Hymn do nirwany, dekadentyzm najpełniej wyraził w manifeście pokoleniowym Koniec wieku XIX, natomiast pochwałę sztuki zawarł w utworze Eviva l'arte.