Dla współczesnych bulwersujące mogło być to, że kobieta ukazana została jako obiekt żądz, ukazana w sposób zmysłowy, erotyczny. Ponadto między parą kochanków nie istnieje połączenie dusz, podmiot liryczny mówi jedynie o fizycznym zbliżeniu, a także nie zwraca się bezpośrednio do bohaterki, nie mówi „lubię ciebie”, ale „lubię, kiedy kobieta”.
Miłość w okresie Młodej Polski miała stać się ukojeniem cierpień dekadenckich, odpowiedzią na bezsens istnienia. Miłość rozumiana jako erotyka, sfera doznań. Poezja odważnie opisywała uniesienia cielesne i kobiece ciało. Inne liryki Tetmajera mówiące o miłości to Na pełną pierś twą rzucam moje usta oraz Hymn do miłości.