Postawa młodych wynika z kryzysu wartości, jaki pojawił się na przełomie wieków, młodzi zauważyli, że pomysły starszego pokolenia nie rozwiązały problemów niesprawiedliwości. Ponadto wpłynęła na nich filozofia Schopenhauera, która zakładała, że człowieka czeka tylko cierpienie. Młodzi byli także obciążeni wiarą w teorię ewolucji, co sprawiało, że nie mogli uwolnić się z deterministycznego przeznaczenia. Na nastrój młodych wpływało też przeczucie o zbliżającym się końcu świata.
Kazimierz Przerwa–Tetmajer (1865–1940) wyrażał nastroje pokolenia, w swoich wierszach poruszał problemy końca wieku. Dekadencką atmosferę, poczucie obcości i przerażania pojawiają się w wierszach Tetmajera w latach 90. XX wieku. Wiersz Koniec wieku XIX został ogłoszony w tomie Poezje. Seria druga (1894). Utwór stał się manifestem pokoleniowym młodopolskich dekadentów.